مطالعه تطبیقی اصل عدم تبعیض بر مبنای معلولیت در حوزه اشتغال

اشتغال، لازمه زندگی بشر است؛ زیرا دوام و بقای جامعه و زندگی هر فرد مستلزم کار و فعالیت است. اشتغال علاوه بر تأمین معاش؛ احترام، اعتماد به نفس و سلامت، تقویت روحیه نیز ایجاد می کند. مع الوصف، اشتغال در زندگی فرد معلول نقشی بیش از این ها ایفا می نماید؛ او را قادر می سازد که احساس سربلندی و قابلیت نماید و در استقلال و نقش اجتماعی وی نقشی اساسی دارد. در این تحقیق با مطالعه حق اشتغال در کنوانسیون حقوق معلولان و قوانین و مقررات داخلی ایران، سیاست های حمایتی ایران در پرتو قوانین موجود به ویژه قانون جامع حمایت از حقوق معلولان مورد تحلیل قرار گرفته و ضمن بررسی موانع اشتغال معلولان ، راه کارهای مناسب جهت رفع تبعیض در این حوزه ارائه شده است.